dicevunu: to matri è sutta a terra

Giuseppe Condorelli

Giuseppe Condorelli

 

Dicevunu: to matri
è sutta a terra
e ju che jnocchia minnicati
no’ puteva sapiri
da musura rutta da vita.
N’to culleggiu c’era ciauru
d’aranci munnati
e di scocci di mennula.
Dicevunu: ora scattii
ju non m’arraggiava
non chianceva
taliava i ‘ggnuni do cuttigghiu.
Do finistruni videva
macari i sbalinchi
unni anniava u ciumi.
Dicevunu: to patri
è sutta a terra.
E ju m’urriuddai a iddu
ma addoppu,
quannu a sira allincheva a casa
e a litturina da circum
pareva abbarsamata
arredi ‘e sbarri.
Me patri quannu mossi
non m’arrivau a diri
nenti.
Da: N’zuppilu n’nzuppilu (goccia a goccia) inedita